maandag 30 november 2015

Waorum mien gedicht 'Zwaan' zo bezunder veur mij is.


Zwaan

Rondom zijn brede vleugels hangt een waas
van eenzaamheid en prille lentedagen
zijn lange hals stelt niet begrepen vragen
het zelfbedachte antwoord lijkt hem dwaas

het biedt hem vooralsnog ook geen soelaas
dus zoekt hij wat vertroosting bij de kragen
van riet die ruisend zacht zijn lot beklagen
ze nemen niet de leemte weg helaas

dan hoort hij in de verte vleugelslag
en als vanzelf strekt hij zich naar omhoog
de hunkering naar wat daar overvloog

trekt hem steeds losser van zijn spiegelbeeld
verbaasd vraagt hij zich af wat hem toch scheelt
zijn zwanenzang wordt plots een lentelach.




In de eerste daogen van april 2014 schreef ik dit gedicht. Kört daorveur zag ik tiedens een wandeling een zwaan, die allèn in een weiland zat. Veur mien gevuul heurt zwanen met meer te wezen, op zien minst toch saomen met een aandere zwaan. 

In diezölfde tied was mien pap er niet zo best an toe. Zien gezondheid weur langzaom minder. De dag naoda'k het gedicht over de zwaan klaor har, was ik bij mien olders. Pap lag al op berre. Ik gung bij hum zitten en vertelde da'k een nei gedicht schreven har. Daor waren mien olders aaid beneid naor. Jammer genog har ik het gedicht niet bij mij. Maor het scheut mij te binnen da'k het op mien tillefoon opnummen har. Feitelijk umda'k het an de zwaan heuren laoten wol as ik die weer zag en dat gebeurde eerder die dag. Ik heb wel even keken of der gien ien in de buurt was, maor reup toen: Hee zwaan, ik heb een gedicht veur je schreven.

Zodoende klunk het die aovend ok toen ik naost mien pap zat. Hij vun het een prachtig gedicht en wol het nog een maol heuren. In de weken daornao nog een paor maol. Tegen het einde van die maond kwam pap jammer genog oet de tied. Het gedicht over de zwaan las ik veur tiedens het ofscheid.

Laoter dat jaor kwam tot oes verdriet ok mam oet de tied. Op de dag van heur ofscheid reden wij in een kleine rouwstoet van Beilen naor Assen, via Grol, heur geboorteplek. Tiedens die rit vleug twèei maol een zwaan een stukkie met oes op. Veur oes vuulde dat as troost. Mien olders waren weer saomen, zoas ze nao heur trouwen ok saomen waren, maor dan in Goes, waor ik laoter geboren bin.

Veurege week veul het Zeeuwse literaire tiedschrift 'Ballustrada' in mien brievenbus. In dat nummer, waorin andacht is veur een stuk of wat dichters oet Drenthe, is mien gedicht 'Zwaan' publiceerd.
Een mooiere plek veur dat gedicht har ik mij eigenlijk niet dèenken kund.



© Suze Sanders




donderdag 3 september 2015

Optreden op 26 september, tiedens 'Lös Huus' van het Huus van de Taol in Beilen.



Tiedens het 'Lös Huus' van het Huus van de Taol in Beilen, op zaoterdag 26 september, gao'k under meer gedichten veurlezen die a'k dizze zummer schreef.
Die gedichten bint miest Nederlandstaolig, maor een stuk of wat he'k ok umzet naor het Drèents. Een veurbield daorvan is 'Lissabon'.


Lissabon

 

Nooit kwam ik an in Lissabon

en ken dus niet de geuren

die daor de wieken kleurt

 

‘k weet dat de Taag zien golven

slat tegen de ka

maor of e mèensken underspat

en het geluud kent van de tram

die zuk een weg schoert deur de stad

 

ik stel mij holten baankies veur

waorop wat olde kerels zit

te staren naor heur jeugd

 

aaid nog verschöf heur blik

as vanunder de platanen

ritmisch hoge hakken klikt

 

heur je torenklokken slaon

of vergledt de tied in stille uren

wèeit het daor net zoas

hier altied

 

wis vaart er schepen oet

die in de nacht heur koers bepaolt

netten vis hen boven haolt

veurdat de zun weer glunig schient

 

fadoklaanken met heur zacht geklaog

zwarmt over de sleetse daoken

raokt haost tot an de maon

die zien zunig locht an hoezen strek

bliek de wacht holdt tot e stiekum

in de neie dag verdwient.

 

 
©2015 Suze Sanders

 

maandag 4 mei 2015

4 mei Dodenherdenking

Twintig jaar geleden is het nu dat het Bevrijdingsbos Groningen, gelegen in het Natuurgebied Kardinge, zijn vorm kreeg en werd geopend in aanwezigheid van Canadese veteranen die in 1945 meehielpen om de stad Groningen te bevrijden.
Het Bevrijdingsbos is aangelegd als blijvend cadeau aan de Canadese bevrijders. Een onderdeel van dit bos is een perceel met fruitbomen, die in 1995 werden geplant door schoolkinderen, samen met Canadese veteranen. Onze zoon was één van die kinderen.
 
Op de avond voorafgaand aan deze feestelijkheden, liep ik met mijn kinderen mee in de stille tocht naar de begraafplaats van Noorddijk. Wat later schreef ik onderstaand gedicht.

 

DODENHERDENKING

veur Reinier en Annelien
 
Wij gungen langs de vriendelijke wegen
zo stil al op dit vrogge aovenduur
de trommelstokken roffelden secuur
het ritme dat de voeten deu bewegen
 
wied vot de pluum van een vergeten vuur
een vrouw stun stil op ’t pad dat zij wol vegen
en boven de rechtknipte boerenhegen
kleurde halfstok het rood-wit-blauw de muur
 
het stilst de jonge kerels die hier bleven
met um heur toe de prunussen in blui:
belofte van een nei begun, van grui
die heur dat uur veurgoed ontnummen is
 
mien haand gledt naost mij naor het jonge leven
dan gruit in mij de angst, ontsteltenis.
 
 
Suze Sanders
 

 
In september 2007 liepen schrijvers en dichters die een bepaalde relatie met Drenthe hebben, de Zeuvendaagse. Zeven dagen of een deel daarvan meelopen door Drenthe, met onderweg allerlei activiteiten, waaronder optredens en met als doel je te laten inspireren.
Ik liep drie dagen mee. Eén van de plaatsen die we bezochten was Kamp Westerbork.  
Vanavond zullen daar tijdens de stille tocht de radiotelescopen van de Sterrenwacht weer langzaam in de rouwstand worden gezet. Ze draaien naar beneden en blijven gedurende de herdenking in deze stand staan. Altijd een ontroerend moment, vind ik.
Hieronder het gedicht dat ik schreef na dat bezoek aan Kamp Westerbork.
 
 
 
 
Perron aan de Boulevard des Misères
Voor Machieltje Prins (3 maanden oud), getransporteerd naar Auschwitz
en alle andere in oorlogskampen vermoorde kinderen.
 
De boulevard kent alle duizend namen
van kinderen, die vertrokken van het perron
Roselie, Klaartje, Esther, Sara, Mozes
Ezechiël, Machieltje, Salomon,
 
met vader, moeder en gelaten wachtend,
de lijfjes kleumend in de bleke zon
te dicht bij laarzen die de dauw vertrapten
van ochtend die nooit avond worden kon
 
wagons weerkaatsen snerpende bevelen
de dinsdag legt zijn spoor weer even recht
naar Sobibor en Auschwitz, Bergen Belsen
opnieuw wordt er een doodsweg heengelegd
 
een klein geluk ontworstelt zich aan het wachten
de hoop, vermengd met dromen dat misschien
hij aan het eind van deze bittere nachten
daarginds zijn mama eindelijk weer zal zien.
 
 
Suze Sanders
 
 

Machieltje Prins

 
Het jongste kind dat vanuit Kamp Vught naar Westerbork weggevoerd werd was Machieltje Prins. Hij was nog maar 6 dagen oud en woog 2 ½ pond Hij was 3 maanden te vroeg geboren, waarschijnlijk omdat zijn moeder urenlang op appèl had moeten staan.
Toen hij in Westerbork aankwam ‘ontfermde’ Gemmeker, de beruchte kampcommandant van Westerbork zich over hem. Hij stelde twee verpleegsters aan om Machieltje te verzorgen en liet vanuit Groningen een couveuse komen met voorzieningen om Machieltje sondevoeding te geven.
Machieltjes moeder werd meteen ‘doorgestuurd’. Machieltje redde het en hij was na drie maanden een baby met een normaal gewicht van 6 pond. En toen, en toen werd Machieltje alsnog naar Auschwitz weggevoerd. Niet te bevatten, zijn verpleegsters waren vertwijfeld.
(bron: Herinneringscentrum Kamp Westerbork en Stichting Kindermonument)
 
 
 
 
 
 
 


zondag 19 april 2015

Poseren voor Drentse Portret Federatie

 
 

Dagblad van het Noorden 14 april 2015
Een week geleden mocht ik in Hoogeveen poseren voor de leden van de Drentse Portret Federatie, in het atelier van Gerard Van de Weerd. Het was een bijzondere ervaring.

Tijdens een masterclass door Hendrik Elings, kregen de leden van de DPF onder meer de opdracht om een aantal schetsen van mij te maken, terwijl ik steeds één minuut recht voor één van hen stond en vervolgens doorschoof naar de volgende.
Daarna mocht ik plaatsnemen in een stoel, waar ik wat voorlas uit mijn werk. Verder moest ik natuurlijk vooral stil blijven zitten.
Nadat er volop foto's waren genomen was mijn poseertijd voorbij. Ik ben uiteraard heel benieuwd naar de resultaten!



Een paar eigen foto impressies, met excuus voor het ontbreken van de namen van de makers.

 




woensdag 11 maart 2015

Zundagmiddag 15 meert 2015 Suze Sanders & Ballads2 in Bibliotheek Emmen

De Bibliotheek Emmen houdt op zondag 15 maart van 13.30 tot 15.30 uur een Drentse Middag. Dit in het kader van Meertmoand Dialectmoand. Aan deze middag werken Suze Sanders, Ballads2 en Jan Germs mee.

De middag is gratis bij te wonen in het leescafé van de bibliotheek aan het Noorderplein.
Tegelijkertijd wordt er in de bibliotheek ook een iPad-Café georganiseerd. Suze Sanders en Ballads2 verzorgen een Drents programma, waarin Suze Sanders de mensen meeneemt op een korte reis door haar leven. Daarin worden haar gedichten van afgewisseld met liedjes en muziekstukjes voor fluit en piano, gespeeld en gezongen door Ballads2.  De liedjes zijn bekende en minder bekende liedjes, vertaald door Suze Sanders naar het Drents. Suze Sanders, pseudoniem van Albertien Klunder-Hof (Goes, 1953) schrijft gedichten in het Drents en in het Nederlands. Ballads2 bestaat uit Margreet Puite (piano) en Petra Herbrink-Vosman (zang).