Mien bundel Veenbraand (2013) opent met de cyclus 'Van hoes', die ik opdraog an mien olders. Ien van de gedichten daorin hef betrekking op de waotersnoodramp.
Zeeland 1953
Waor
is mien hoes
het
is de zee die buldert
störmt
over het laand
niet kepot te kriegen mèensken
haolt
oet
heur toekomst oet
en
die kolkend dreumen
under
waoter drèeit
hij
hef ze in heur zundags goed verjaogd
psalms
die eerder holvast gaven
wèeit
nou verleuren in de wind
die
daken van de hoezen mèeit
het
guster glaanzend poetste zulver
naost
open biebel nog op taofel
dundruk
fladdert op gods aosem
uw
wil geschiede ok vandaog
de
kark het ienig veilig baken
veur
wel nog geleuft as
zwaore
klokken spoekig beiert
deur
de nacht
op
zee bidt vissers um meer kracht
as
ze het hoge zwèeiend locht
vanoet
de toren niet meer ziet
bepruufd
en breuken is de diek
waor
is de haven
waor
mien hoes.
© Suze Sanders
