Wij komen van ver en trotseerden het water
ploeterend door een oase van rust
de ogen gericht op de veilige kust
een gids als souffleur in het waddentheater
onder de wolken hangt vleugelgeruis
slik hecht zich aan onze huid en wil mee
lopend op licht en met schoenen vol zee
brengt elke stap ons wat dichter bij huis
nu wordt de komst van de
avond verwacht
houden de vossen zich
schuil in het riet
scheren er uilen laag over
de velden
achter de dijk ademt
langzaam de nacht
en zingt de kwelder heel
zachtjes een lied
dat werd gezeefd uit wat
mensen vertelden.
© Suze Sanders
Het gedicht is (zonder de foto) gepubliceerd in het Winter 2020-2021 nummer van het Drents Letterkundig Tiedschrift Roet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten