Zwaan
Rondom zijn brede vleugels hangt een waas
van eenzaamheid en prille lentedagen
zijn lange hals stelt niet begrepen vragen
het zelfbedachte antwoord lijkt hem dwaas
het biedt hem vooralsnog ook geen soelaas
dus zoekt hij wat vertroosting bij de kragen
van riet die ruisend zacht zijn lot beklagen
ze nemen niet de leemte weg helaas
dan hoort hij in de verte vleugelslag
en als vanzelf strekt hij zich naar omhoog
de hunkering naar wat daar overvloog
trekt hem steeds losser van zijn spiegelbeeld
verbaasd vraagt hij zich af wat hem toch scheelt
zijn zwanenzang wordt plots een lentelach.
In de eerste daogen van april 2014 schreef ik dit gedicht. Kört daorveur zag ik tiedens een wandeling een zwaan, die allèn in een weiland zat. Veur mien gevuul heurt zwanen met meer te wezen, op zien minst toch saomen met een aandere zwaan.
In diezölfde tied was mien pap er niet zo best an toe. Zien gezondheid weur langzaom minder. De dag naoda'k het gedicht over de zwaan klaor har, was ik bij mien olders. Pap lag al op berre. Ik gung bij hum zitten en vertelde da'k een nei gedicht schreven har. Daor waren mien olders aaid beneid naor. Jammer genog har ik het gedicht niet bij mij. Maor het scheut mij te binnen da'k het op mien tillefoon opnummen har. Feitelijk umda'k het an de zwaan heuren laoten wol as ik die weer zag en dat gebeurde eerder die dag. Ik heb wel even keken of der gien ien in de buurt was, maor reup toen: Hee zwaan, ik heb een gedicht veur je schreven.
Zodoende klunk het die aovend ok toen ik naost mien pap zat. Hij vun het een prachtig gedicht en wol het nog een maol heuren. In de weken daornao nog een paor maol. Tegen het einde van die maond kwam pap jammer genog oet de tied. Het gedicht over de zwaan las ik veur tiedens het ofscheid.
Laoter dat jaor kwam tot oes verdriet ok mam oet de tied. Op de dag van heur ofscheid reden wij in een kleine rouwstoet van Beilen naor Assen, via Grol, heur geboorteplek. Tiedens die rit vleug twèei maol een zwaan een stukkie met oes op. Veur oes vuulde dat as troost. Mien olders waren weer saomen, zoas ze nao heur trouwen ok saomen waren, maor dan in Goes, waor ik laoter geboren bin.
Veurege week veul het Zeeuwse literaire tiedschrift 'Ballustrada' in mien brievenbus. In dat nummer, waorin andacht is veur een stuk of wat dichters oet Drenthe, is mien gedicht 'Zwaan' publiceerd.
Een mooiere plek veur dat gedicht har ik mij eigenlijk niet dèenken kund.
© Suze Sanders
