Al zo'n 35 jaar wonen wij in de Groningse wijk Lewenborg. Aanvankelijk met een prachtig vrij uitzicht, dat helaas niet blijvend bleek, omdat tegenover ons de wijk Drielanden werd gebouwd. In die periode heb ik daarover een aantal gedichten geschreven, waaronder Veurjaor in Lewenborg. Het gedicht is opgenomen in mijn bundel Een zeum van locht (1996).
Mede i.v.m. het 50-jarig bestaan van onze wijk, besloot ik onlangs het gedicht naar de redactie van de wijkkrant te sturen, aangezien het ook net over deze tijd van het jaar gaat. Daarbij zegt het iets over de grutto, die hier in de tijd dat het gedicht ontstond nog veelvuldig te zien en te horen was, maar nu helaas steeds minder vaak.
Nog steeds wacht ik ieder voorjaar met spanning op de dag dat ik de grutto weer voor het eerst hoor. Een enkele keer reikt zijn roep tot ons huis, maar meestal moet ik op zoek, gelukkig nog wel altijd redelijk in de buurt.
Vandaag was het zover! Door mijn verrekijker zag ik dat het echt waar was, mijn voorjaarsbode was teruggekeerd en even later klonk zijn grutto grutto grutto in de lucht en zag ik hem vliegen.
Voor mij is de lente begonnen. En toen ik weer thuis kwam lag de wijkkrant op de mat, mét daarin mijn gedicht en de foto's die ik begin jaren '90 maakte.
