Een dag of wat leden scheut mij het in 't zin dat tien jaor leden op 8 meert mien dichtbundel Veenbraand prissenteerd weur bij het Huus van de Taol in Beilen. Het eerste exemplaor was veur mien olders. Pap greep zien kaans en zörgde met een spontane toespraok veur aordig wat plezeer in de zaol. Dochter Annelien zörgde veur meziek en zang. Boetendes kreeg ik as verrassing een mooie poster in een liest. Op die poster staot vief gedichten over het thema 'Veenbraand', schreven deur net zoveul collegadichters.
Een aandere verrassing kwam een jaor laoter, toen ik veur Veenbraand de Streektaolpries van het Dagblad van het Noorden kreeg. 't Allermooist daorvan vun ik achternao dat mien olders dat nog metmaokt hebt.
Al he'k der nooit an dacht um het heur te vraogen en 't dus ok niet zeker weet, dèenk ik tóch da'k as klein poppien, in mien geboortestad Goes, van mam mien eerste Drèents heurde. Het eerste gedicht in Veenbraand is 'Van hoes' en beschref mams vertrek vanoet Drenthe naor Zeeland, waor pap deur zien wark al woonde. Op dizze Internationaole Vrouwendag en in de streektaolmaond is dit speciaol nog ies veur mien lieve mam Annie Hof-Meijers (1927-2014).
Van hoes
Luctor et emergo
mien mam
hef nooit gien zwömmen leerd
mor wet
van kolkies in ‘t Aomer diep
die
trökken heur as kind
umdeel
in waoter
schoelt verraod
toch holdt
ze van de zee
waor ze
telaande komp is zwart
de kleur
van kark en zundags goed
lig
bloedkoraal um ronde halzen
parelt
vrouwenogen in een schulp van kaant
‘s nachts
schittert daor dezölfde steerns
bij
haarfstdag geurt de appeloogst
en hangt
de locht van braandend loof
stieve
vingers breit en boet
zet ien
veur ien de foeken
waor boeren
golven graon deurklieft
stuurt
vissers schepen van de kust
en gooit
heur netten oet
op volle
zee gien oog meer dicht
lang locht
zwèeit zien vertrouwd petroon
schoemt
rustig hoge golven of
die laoter
stukslaot tegen de diek
daor is
een haven
daor een
hoes.
