Eerder verschenen bij Stichting Het Drentse Boek:
In de serie vraoggesprekken van Mischa van Huijstee met leden van de Drentse Schrieverskring is ok een oflevering maokt met mij. De schrievers wordt interviewd op heur warkplek.
Het gesprek met Suze Sanders is hier te zien.
De leste tied warkte ik an een gedicht over een plek die wij bezöchten tiedens oeze reis deur een diel van het Zudereilaand van Nieuw-Zeeland. Daor woont oeze dochter sunt een jaor of zes en ik kan mij hiel best veurstellen dat zij zuk daor meraokel thoes vuult. Niet allen het laand is prachtig, met al zien verscheidenheid an natuur, de sfeer is vrundelijk. Die natuur kan trouwens ok beheurlijk grimmig wezen. Wij waren undermeer in Hokitika, een kleine plaots an de Westcoast. Daorover giet het gedicht.
Schitteroogies in Hokitika
Deur een veurjaorszute aovendlocht
volg wij de route naor de Glow Worm Dell
duuster leg zien haand op oes gezicht
aw schoefelt langs het opgaond olde pad
zaachte fluustertonen slingert um oes hen
’t is of de prille naacht de stemmen smoort
amperan bewegend
klein as verre steerns
schitteroogies in ungriepbaor zwaart
wij staot en kiekt en ziet aal meer
as dat toch ies de zielen waren
van geliefden die der niet meer bint
die oes volgd hebt zunder daw het zagen
beneden dendert over ‘t spoor
de ritmisch zwaore dreun van Kiwi Rail
een schelle fluitttoon schrikt oes op
jag oes weerum de briede straoten in
waor allervrundelijkst nog lochten braandt
achter de hoezen zingt de Tasmanzee
dommit komp een gure wind an laand
het duurt gien uren meer
veurdat het regent.
© Suze Sanders
