Lied van de rivier
An stieve stengels blös de wind meziek
unzichtbaor schreeuwen hangt boven het waoter
in regentakt stroomt de rivier naor laoter
gekromde stokken priemt vanaof de diek
staccato spiekert snaovels 't waoter in
en angeliende dood giet stiller jaogen
op harten die gien weet hebt van de daogen
under het spiegelvlak verroert gien vin
zaacht happend ligt de monden an het pad
in kolde ogen valt het leste locht
een spiegel is gien keerpunt veur de dood
het lied van de rivier klinkt vrömd en groot
verrötting dref op golven naor de stad
een groet, as in een leste aosemtocht.
Laoter
Het lied van de rivier klinkt vrömd en groot
een bruggewelf umspant het met zien kracht
golven trekt rimpels in de gladde nacht
en tonen siddert in de diepe schoot
an stugge strengen langs de wallekaant
de schepen in heur dreumen stil verzunken
heur longern lig an ankers diep verklunken
maor onrust woelt in 't lösgetrilde zaand
verdoemd het laand waor dreumen niet bestaot
waor de rivier nooit weer de zee mag vinden
waor vogels fladdert met gekörte vleugels
de vrijheidsdrang is wars van alle teugels
de klaanken van heur lied laot zuk niet binden
ze vindt het diepste dal de stilste straot.
© Suze Sanders
Oet As langs de muren d'aovend slöp (1992)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten